Trzy techniki przeprowadzania rozmów o pracę, na które przypuszczalnie natkniesz się, kiedy już dostaniesz zaproszenie na interview

Czy słowo semistrukturerad kojarzy Ci się z winem? Nie całkiem właściwie. To jest jedno z zagadnień związanych z rozmową o pracę w Szwecji, kiedy mówi się trzech technikach przeprowadzania rozmów o pracę:

1. Nieustrukturyzowane interview (ostrukturerad intervju)

Tutaj to Ty, czyli kandydat, sterujesz taktem rozmowy. Zaletą tego typu intervju jest duże prawdopodobieństwo interesującej rozmowy, wadą: ryzyko, że jeśli nie przypadniesz do gustu rekruterowi, to raczej odpadniesz, bo zadziała tu tzw. efekt halo. To termin określający fałszywą ocenę innej osoby, kiedy to wyciąga się błędne wnioski i ocenia całość na podstawie tylko jednej drobnej cechy albo wycinku zachowania. Np. łatwo przypisujemy przystojnemu mężczyźnie również inteligencję i dobre maniery. A przecież wcale tak nie musi być!

2. Połowicznie ustrukturyzowane interview (semistrukturerad intervju)

to metoda, w której wszyscy kandydaci dostają takie same pytania, ale ich rozwinięcie leży w Twojej gestii. Czyli dostajesz ramy, w obszarze których masz się poruszać, ale wewnątrz tych ram masz swobodę nadawania kierunku. Zaletą tu jest to, że dostajesz zestaw pytań i tematyczną czerwoną nić rozmowy co daje Ci poczucie bezpieczeństwa, że nie zaplączesz się w wątkach.

3. Ustrukturyzowane interview (strukturerad intervju)

czyli wyłącznie pytania wg ustalonego scenariusza bez miejsca na touch własny kandydata. Zaleta: wszystkie Twoje kompetencje I mocne strony są wyłożone na stół. Wadą tej metody jest to, że jest to dość sztywna rozmowa, +gdzie fokus jest tylko na wydobycie potrzebnych do konkretnego stanowiska talentów.
Oczywiście wewnątrz tego podziału rekruter może nakładać rozmaite “filtry” np. testy osobowościowe, czy szkielet interview bazującego na kompetencjach, jednak główna metoda jest z góry ustalona.